Gegroet Jaja het is gebeurd… Ik heb het Afrikaanse ritme overgenomen! Het vorige bericht dateert al van een maand geleden en ik heb er niet meer aan gedacht om jullie op de hoogte te houden. Bij deze geef ik jullie een kort overzicht van de afgelopen weken. Het lesgeven is nog steeds even vermoeiend als de eerste weken. Enkel het voorbereidende werk wordt steeds minder en je leert beter relativeren. Toch heb ik het nog steeds moeilijk met het niveau van Engels, zowel in het basis- als secundair onderwijs, om alle leerstof in het Engels aan te bieden. De voorlaatste week lesgeven is net afgerond met een test voor wiskunde en Engels. De resultaten voor wiskunde zijn de afgelopen maand gestegen, Engels is niet verslechterd maar ook niet beter geworden. Volgende de week is de laatste week om afscheid te nemen van het lesgeven en de leerlingen in Chilumba. Met enkele leuke afscheidscadeautjes in petto hoop ik de leerlingen en leerkrachten te verrassen. Ik hoop dat de mensen in Malawi iets van mijn hebben kunnen bijleren na een dikke twee maanden lesgeven. In de afgelopen maand heb ik verschillende uitstappen gemaakt. Ik ben ondermeer naar het eilandje Chitendi geweest, eerst langs het meer langs de lokale vissersbevolking gewandeld om dan uiteindelijk een visser te zoeken die mij naar het eiland wilde varen. Helemaal alleen heb ik twee dagen gezwommen, kleurrijke vissen bekeken, gebarbecued, in mijn hangmat gelegen en lekker niets gedaan. Samen met Dieter en Pieter heb ik een vijfdaagse mountainbike tocht ondernomen dwars door en rond het Nyika National Park. Het was één van de mooiste stukken natuur die ik ooit heb gezien. Langs zandwegen en bergpaden hebben we ons een weg gebaand tot stapvoets wandelen door de jungle. De verhalen volgen later wel! Na de fietstocht was het tijd om even te ontspannen in de Lukwe lodge in Livingstonia. Ik heb de Tafelberg ‘Chombe’ beklommen die een prachtig uitzicht biedt over het meer en Noord en Zuid Malawi. Daarnaast heb ik gerust en rondgewandeld in en rond Livingstonia in de natuur. Heerlijk tot rust komen daar! Nu maak ik me klaar voor de laatste week om volgende zondag te vertrekken met de ferrydienst ‘Ilala’ naar het zuiden van Malawi tot in Blantyre. De eerst volgende opgave is het Mulanje Massief en het beklimmen van de Chambe Peak, de langste rotsbeklimming in heel Afrika. Nadien heb ik nog twee weken om tot in Zambia te geraken en mijn ouders en vriendin te treffen in het South Luangwa National Park. Een goed vooruitzicht met andere woorden!
Als er geen berichten meer volgen is dat omdat ik geen internet heb en mezelf in afgelegen gebieden in mijn tentje bevind. Voor verhalen kan je in mei terug terecht bij mij in België! Hou jullie goed en tot binnen enkele maanden, gegroet
0 Reacties
Na weer een zware week lesgeven was het tijd om even goed te ontspannen. Samen met mijn leerkracht van Standard Seven in de Happy School vertrokken we vrijdag middag naar Chitimba. Onderweg nog even stoppen in Uliwa bij de fietsenwinkel waar ik een zadel, mandje en fietspomp gekocht had tijdens de week. De fietspomp was beschadigd en ik had er graag een nieuwe voor gehad, wat uiteindelijk geen probleem leek. Vervolgens werden we afgezet aan het begin van de weg naar Livingstonia. Een 15km lange weg die steeds bergop loopt, in slechte staat is en pas afvlakt na een hoogteverschil van 800m overwonnen te hebben. Onderweg werden we door onze local Raphael langs allerhande shortcuts gegidst en beloond met prachtige uitzichten over de afgelegde weg en de baai. Boven aangekomen was het tijd om op zoek te gaan naar de Lukwe lodge, ons verblijf voor de komende drie dagen. Aangekomen in de Lukwe lodge werden we begroet door Auke, de eigenaar die in Kongo opgegroeide en Belgische ouders heeft die Nederlands spreken. Zestien jaar geleden is hij er neergestreken om er uiteindelijk nooit meer te vertrekken. De natuur heeft zich rond het hele gebied van de lodge gestrengeld, waardoor je jezelf precies in een natuurlijke jungle waant. Daarnaast is alles ecologisch, is er geen plastiek te bespeuren en is al het eten afkomstig uit hun eigen permacultuur tuin. De lodge is een pareltje op een adembenemende afgelegen plaats op aarde, prachtig! Maar eerst en vooral was het tijd voor een welverdiend pintje na een stevige wandeling in die tropische temperaturen. De volgende dag was het tijd voor een stevige dagtocht, welke begon in de tuin van Lukwe. De tuinman maakte ons wegwijs in de werking van permacultuur en gaf ons interessante info over allerhande planten bv. wilde gember, groei van ananas, telen van koffie, oogsten van pindanoten, … Waarna we onze tocht door de jungle vervolgden naar de watervallen in de vallei. In een waterval staan die een paar centimeter verder de afrond instort met het zicht over de vallei en Lake Malawi, dat is toch wel even kicken! De tocht naar het centrum van Livingstonia was modderig, al was de regenval van de afgelopen dagen wel gunstig voor al de landbouw in de hoogvlaktes. Aangekomen in Livingstonia was het tijd om lunch te kopen en op te eten op het lokale marktje. Vervolgens hebben we het beste ziekenhuis van de omliggende 90km dat op een berg ligt bezocht. Daarnaast hebben we nog enkele (belangrijke) plaatsen bezocht om uiteindelijk te eindigen in de universiteit, welke dus ook op een berg in de jungle ligt, raar maar waar. Na een partijtje basketbal met enkele studenten was het tijd om terug te keren naar de lodge. Onderweg was er wel nog even tijd om twee voetbalwedstrijden mee te pikken. Afrikaans voetbal is een feest, iedereen danst en supportert mee! Tot er plots een wolk de berg komt overgetrokken en het hele veld in een dikke mist hult. Omdat we niets meer van de wedstrijd konden zien, vervolgende we onze weg terug naar de Lodge. Na een heerlijk avondmaal was het tijd voor een welverdiende nachtrust. s’Morgends opstaan met het zicht over de hele vallei, ik ken slechtere ochtenden! Na een stevig ontbijt was het tijd om eventjes alleen de natuur in te trekken en tot rust te komen met een prachtig uitzicht. Na die rust gingen we samen nog even gedag te zeggen tegen de watervallen, blijkbaar hadden we de grot niet bezocht?! Na een plons in een poeltje in de rivier die 20m verder de afrond instort, was het tijd om die grot te gaan zoeken. Een echte grot was het niet, maar dat deed er niet meer toe. Achter een waterval wandelen is iets wat voor mij enkel in films werkelijkheid is. Misschien niet altijd in films, maar als je de afgelopen twee dagen geen toeristen bent tegenkomt en de weg naar de watervallen door een jungle hebt moeten zoeken, waan je jezelf toch wel in de zevende hemel. Nog niet vaak in mijn leven zo’n prachtige natuur tegengekomen! Nu was de tijd gekomen om terug te keren naar Chilumba. De tocht naar beneden ging een heel stuk vlotter dande tocht naar boven. Met de loopschoenen aan heb ik mezelf een stevige looptocht downhill gegund, had wel iets! Beneden aangekomen was het wachten op de rest en onze taxi. Uiteindelijk thuis aangekomen was het tijd om in bed te kruipen en terug op te laden voor de komende week lesgeven. Het lesgeven op maandag was een opgaven, toch nog niet helemaal uitgerust van het weekend. Op dinsdag ging dit al een heel stuk beter, zeker als je na het lesgeven een baan kan trekken in de baai van Chilumba in water dat constant 28°C is. Het leven hier in Afrika bevalt me wel!
Gegroet Ik was het enkele mensen al een tijdje verschuldigd, maar hierbij krijgen jullie het postbus adres om iets naartoe te sturen. Hou er wel rekening mee dat de post enkele weken onderweg is en het best stevig ingepakt wordt voor de lange reis. Ik ben alvast nieuwsgierig! P.O. BOX 72 Chilumba (Karonga)
De eerste week lesgeven zit erop, pffffff… Toch even aanpassen dat onderwijs hier in Malawi. Mijn dag begint om 5u45 met een rustig ontbijt en het uitzicht op Lake Malawi. In de ochtend is de warmte aangenaam en geniet ik van toosten met confituur of een bord warme havermout. Na het bekijken van de voorbereidingen van mijn eerste lessen vertrek ik met de fiets richting de secundaire school. Eerst even wandelen door het zand, vervolgens al balancerend door het losse zand bergafwaarts om uiteindelijk het bruggetje over te steken en op de verharde weg uit te komen. Midden in het centrum van Chilumba, wat uit niet veel meer dan een straat met kleine winkeltjes en zaakjes bestaat. Op mijn weg passeer ik eerst de lagere ‘Happy’ school, waar ik na de lessen op de secundaire school terug naartoe zal rijden. De dag trekt zich serieus op gang en vele mensen zijn al op de been. Kinderen gaan naar school en anderen zijn met hun schoffels onderweg naar de maïsvelden. Dit alles gebeurt op het gemak, want inspannen is gelijk zweten. Onderweg wordt ik steeds meermaals begroet door allerhande mensen die ik niet ken. Al kennen sommigen, zonder ik ze ooit gezien heb, de naam Bob?! De ervaring valt niet neer te schrijven, maar hopelijk geven de volgende foto’s alvast een kleine indruk van het leven in Malawi… Het lesgeven zelf is niet zo eenvoudig als eerst gedacht. De leerlingen zijn niet aangepast aan mijn Engels alsook mijn geschrift op het krijtbord. De eerste lessen kreeg ik weinig respons van de leerlingen. Als er toch respons was, moest ik veel moeite doen om de leerlingen te verstaan. De lessen waarop ik mezelf moet baseren komen uit voorgekauwde schoolboeken (overheid) voor zowel de leraar als de leerling. Al hebben de leerlingen hier zelf geen eigen boeken, wat véél te duur is en wordt opgelost door alles over te schrijven van het bord. Momenteel snap ik weinig van de structuur in zowel de boeken van Engels als van wiskunde. Bij het Engels in de lagere school is er geen opbouw van de theorie terwijl de leerlingen amper een zin kunnen schrijven, een tekst kunnen voorlezen of de leerkracht verstaan. De wiskunde in het secundair is beter gestructureerd, al valt het nog af te wachten wat het niveau zal zijn na de eerste testen. Vandaag waren er onverwachte testen in de Happy school waarbij na lang verbeteren amper 20% boven het gemiddelde scoorde. Hoe ik de lessen de komende weken ga aanpakken valt nog te bezien, maar er moet grondig iets veranderen aan de leerstof die ik de leerlingen moet aanbieden (bij Engels). En neen, ik geniet wel ontzettend veel van het lesgeven hier in Chilumba! Het is vermoeiend maar ik krijg enorm veel vrijheid en liefde van zowel collega’s als leerlingen in de plaats. Mijn beide mentoren zijn twee vriendelijke mannen. Raphael Amigo Munsoli (Happy school) heeft me alvast uitgenodigd bij hem thuis en bij een lokale voetbalmatch, waarover na het wekend meer nieuws. Met mijn 23 lesuren in de week zit mijn agenda propvol en begint de vermoeidheid zijn tol te eisen. In de Happy school vragen 28 leerlingen mijn aandacht en in de secundaire school zijn dat er 50. Al zorgt een fris pintje en een gezelschapspelletje na een drukke dag voor een leuke ontspanning. Er zijn nog vele ervaringen die ik kan delen over het lesgeven, maar deze spaar ik nog wat op voor de komende weken. Nu is het weekend en kunnen er enkele pintjes gedronken worden en uitstapjes worden gemaakt (voor schoolgerief en eten). Al ga ik morgen wel voor de tweede keer lokale een voetbalmatch bijwonen op z’n Afrikaans, wat een ervaring! Geniet van jullie weekend, wat ook wij hier zullen doen! Tot binnenkort voor meer nieuws uit het kleine Chilumba.
Groetjes Bob. Zaterdagochtend werd ik gewekt door het lichte getik van de regen die op het dak van de lodge neerviel. Normaal stond er een kennismaking van de speelpleinwerking ‘Happy Day’ op het programma, maar die ging logischerwijs niet door. Wanneer het regent komen de mensen niet buiten, wat gelijk stond aan uitslapen voor ons! De kans om ziek (bv. Malaria) te worden is dan te groot en het leven valt dan even stil. Na een rustig ontbijt kon het weekend beginnen, waarin voornamelijk schoolwerk en niets doen op het programma stond. Wel was het nodig om opnieuw Green (Carlsberg) in te slagen. Samen met Jesaya (dagwaker) ben ik in het dorp, één straat met winkeltjes, een nieuwe bak gaan halen in de bottle store. Na een babbel met de lokale kapitein en een leerkracht van de secundaire school, was het tijd om terug te keren. Om jullie een beter zicht te geven van de lodge waarin we verblijven, post ik jullie enkele foto’s met wat extra info. Uiteindelijk werd de dag afgesloten in de tuin met gezellig keuvelen en enkele pinten. Dit tot ik samen met Meza (nachtwaker) de bliksems boven het meer uiteen zag spatten. De volgende dag was vergelijkbaar met de vorige, enkel dat mijn haar werd geknipt en er een tweede kennismaking was met Lake Malawi. Ditmaal was de tijd gekomen om ook eens echt te genieten van het meer, wat enkel mogelijk is door erin te zwemmen. Het water was heerlijke warm, goed om eindeloos in te blijven dobberen. Tot er plots een luide hoorn de stilte doorbrak! Achter ons kwam in de verte Ilala aangedreven. De enige ferrydienst die op één week tijd het meer op en af vaart. Hopelijk wordt dit binnen enkele maanden een onderdeel van mijn transport naar Zambia! Morgen begint de week opnieuw en word er les gegeven. Het volgende berichten zal dus vanzelfsprekend over mijn ervaringen in de klassen van standerd 7 en grade 1 gaan. Welke verrassingen heeft dat in petto?! Tot binnenkort
Dag allen die getuigen zijn van mijn eerste blogbericht ooit! Ik ga jullie niet verzekeren dat ik op frequente basis mijn blog ga aanvullen met mijn ervaringen uit Malawi, maar ik ga daarvoor wel mijn best doen. Hopelijk kunnen jullie wat mee genieten van wat ik hier nu aan het beleven ben! Om te beginnen heb ik mijn bagage, tweemaal 23kg, in de ochtend gepakt om nadien nog met enkele vrienden een koffie te gaan drinken en afscheid te nemen. Vervolgens heeft Ruthje aka het vriendinnetje me geholpen met die twee zware tassen naar de luchthaven te torsen en me een vrolijk afscheid met een traantje te gunnen. Nu stond er ons een druk vliegschema te wachten, dit van Brussel naar Parijs naar Addis Ababa naar Dar El Salaam om te eindigen in Lilongwe. Daar aangekomen hebben we ons voorzien van véél briefgeld (750 Kwacha = € 1) en een overnachting in een hotel. De volgende dag was de vermoeiendste tot nu toe, 550km met een busje het binnenland doorkuisen, met een vertrek om 8u en een aankomst om 22u. In een volgepakt busje met bagage, reizigers en proviand waren we getuigen van een prachtig landschap. Van grote groene vlaktes (akkers) met enkele eenzame bergen tot laagbegroeide jungles in een heuvelig landschap. Dit afgewisseld met kleine dorpjes langs de hoofdweg waar er soms vanalles verhandeld werd bv. tomaten, maniok, kippen, vlees, beltegoed, drinken etc. Dit alles gepasseerd daalden we in de donker af naar het meer om uiteindelijk aan te komen in de Happy Lodge. Alles wat ik verwachte van de Lodge werd ingevuld, dit van een basis nette kamer tot spinnen en gekko’s aan het plafond. Het enige wat we niet kregen was het uitzicht op het meer, maar dat zou na een nachtje slapen wel verdiende slaap wel worden ingelost. De volgende ochtend was er één om in te kaderen ‘Breakfast with a view’! Eén voor één sloot iedereen zich aan bij het ontbijt om de dag te starten. Ook iedereen van het schoolcomité van Happy School (lager onderwijs) kwam even langs om zichzelf voor te stellen, wat een enthousiasme! Na mezelf te hebben geïnstalleerd met een muggennet en het ordenen van mijn bagage was het tijd voor een eerste kennismaking met Lake Malawi. Een dorpje waar geen toeristische activiteiten zijn, puur Afrika! De mensen zijn ontzettend vriendelijk en de kinderen zowel nieuwsgierig als verlegen. Na onze wandeling ben ik naar de secundaire school gegaan om er kennis te maken met de directeur, leerkrachten en leerlingen. Na een rondleiding waarbij de leerlingen razend enthousiast waren kregen we tijd om met vakleerkrachten te praten. Het onderwijs is anders, zoals de meesten zichzelf ook zouden voorstellen, draait het hier volledig rond doceren. Ik ben alvast benieuwd hoe ik het er vanaf ga brengen. Terug in de Lodge aangekomen was er iets op til, maar wat, dat wisten we nog niet. Mensen waren vlees aan het snijden in de keuken, twee boxen groter als mezelf werden aangedragen en steeds meer mensen arriveerden aan de Lodge. Blijkbaar was heel het schoolteam met partner en kinderen uitgenodigd voor de verjaardag van Walter en om de stagiairs welkom te heten. Wat daarna volgde was puur genieten! We kregen een podium en werden met een speech verwelkomd onder luid applaus. Nooit gedacht dat iedereen zo blij zou zijn dat wij hier les zouden komen geven… Na de formaliteiten kon het feest beginnen! Er werd vlees gebarbecued op z’n Malawinees, drinken uitgedeeld en natuurlijk gedanst op z’n Afrikaans. Wauw, wat een nacht, iedereen kwam een praatje maken en dit alles gebeurde steeds met een welgemeende en dikke glimlach. Iedereen deelde en danste met elkaar, prachtig! De volgende ochtend was het tijd om de Happy Chilumba School te bezoeken, gisteren was deze gesloten vanwege Walters Day. Na een introductie en veel nieuwsgierige blikken heb ik me bij standard seven (in België eerste secundair) aangesloten. Rafael is een geweldige jonge man die me de kans geeft om te mogen lesgeven aan zijn standard seven. De komende maanden wordt dit mijn klaslokaal en dit zonder ramen, een grauw krijtbord, een meetlat, voorbij hollende geiten en te veel leerlingen op te kleine bankjes met enkel een balpen en kladschrift. Dit wordt geweldig! Heb net enkele vissen gekocht van een visser aan het meer die na het kuisen straks op ons bord belanden. Lang leve de rust en eenvoud van de komende maanden!
Volgende week begin ik les te geven in de Happy Chilumba School en de week nadien in de Chilumba Secondary School. De ervaringen en confrontaties met het onderwijs in Malawi komen dus de volgende weken aan bod. Bedankt voor het lezen en tot binnenkort. Groeten uit Chilumba |